Katalog zbiorów biblioteki

Pięć lat temu autorka tej książki postawiła przed sobą cel: uzyskać dostęp do prywatnych apartamentów Ojca Świętego, przywilej spotykania i rozmowy z nim. Z uporem i cierpliwością forsowała "spiżową bramę" zakazów i tajemnic tego najmniejszego państwa na świecie, aż w końcu, zaakceptowana przez najbliższe otoczenie papieża i jego samego, nawiązała nić porozumienia z tym "najlepiej chronionym" na ziemi człowiekiem.W wyniku rozmów z Janem Pawłem II powstała fascynująca książka, z której dowiadujemy się, jak żyje i pracuje, jak wyglądają jego dni, kim są odwiedzający go ludzie, jacy są ci, których nazywa przyjaciółmi. Obecny papież odmienił życie codzienne Watykanu, przekształcił ustanowione przez swoich poprzedników na Stolicy Piotrowej relacje między głową Kościoła a katolikami oraz przywódcami państw, a także otwarcie podjął współpracę ze środkami masowego przekazu. Caroline Pigozzi oparła swą opowieść o "prywatnym świecie Jana Pawła II" doświadczeniu własnych kontaktów z Ojcem Świętym, rozmowach z papieskimi doradcami. Była na pokładach samolotów, w których Ojciec Święty odbywał swoje kolejne podróże, spotykała się z ludźmi, którzy czuwają nad wizerunkiem papieża, w Polsce - rozmawiała z jego przyjaciółmi z lat studiów seminaryjnych, odwiedziła miejsca, gdzie lubił spędzać wolne chwile. Nic nie umknęło jej bacznemu spojrzeniu.Caroline Pigozzi jest cenioną reporterką "Paris Match", laureatką nagrody Mumm, którą otrzymała za reportaże o Karolu Wojtyle.

Książka pokazuje jasne i ciemne strony PRL okraszone dowcipami i anegdotami z tych czasów. Śmiech i żarty były rodzajem muru obronnego, zapory chroniącej przed okropnościami i niedogodnościami tego okresu, jak również przed szarzyzną dnia codziennego. Ukazano metody działania władzy tzw. realnego socjalizmu i zwykłą ludzką zdolność do przetrwania, reglamentację towarów, kolejki i permanentne braki w zaopatrzeniu, gnębienie przejawów prywatnej inicjatywy, ale również rozwój kultury w tych czasach. Sporo miejsca poświęcono socrealizmowi, który miał być nowym, oczywiście lepszym nurtem współczesnej sztuki, i odejściu od tego nurtu na rzecz rozwoju filmu, teatru i literatury, w takim stopniu, w jakim pozwalała na to cenzura.Książka pokazuje problemy tego okresu, ale autorka zdaje sobie sprawę, że w pamięci wielu ludzi wydaje się on najcudowniejszy, ponieważ był czasem ich młodości.